มีหมู่บ้านแห่งนึง เป็นหมู่บ้านของชาวประมง ที่มีนักตกปลาที่เก่งที่สุดในหมู่บ้าน ชื่อสมชาย กับ สมพงษ์
สมชาย กับ สมพงษ์ จะออกไปตกปลาทุกๆ วัน และได้ปลากลับมา เป็น 100 ตัว ทุกวัน
สมชาย กับ สมพงษ์ นำปลาที่ได้ไปขาย
เพื่อเอาเงินมาเลี้ยงครอบครัว
ชื่อเสียงของทั้ง 2 ถูกร่ำลือออกไปไกล หลายหมู่บ้าน จนทำให้มีคนอยากมา ฝากตัวเป็นลูกศิษย์ วันต่อมามีชายหนุ่มในหมู่บ้าน มาขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์กับ สมชาย แต่ สมชาย ปฏิเสธไม่รับ อย่างไร้เยื่อใย
“เรื่องอะไรข้าจะสอนให้เจ้า เมื่อสอนให้เจ้าแล้ว เจ้าก็จะมาตกปลา แข่งกับข้าไม่เอาๆ ข้าไม่สอนให้”
ชายหนุ่มยังไม่ละความพยายาม จึงไปขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์กับ สมพงษ์
สมพงษ์ ตอบรับ จะสอนวิธีตกปลาให้ แต่มีข้อตกลง และ สัญญาว่า ทุกวันเมื่อชายหนุ่มตกปลาได้ 100 ตัว เขาต้องแบ่งปลา 1 ตัวให้กับครอบครัวของ สมพงษ์ ชายหนุ่มยินดีทำตามข้อตกลงตามสัญญา สมพงษ์ จึงเริ่มสอนให้
นานวัน มีคนมากมายมาขอเป็นลูกศิษย์
กับสมพงษ์ เพื่อเรียนรู้วิธีตกปลา สมพงษ์จึงมีเวลาตกปลาน้อยลง จากที่เคยได้วันละ 100 ตัวก็ลดลงเหลือ 50 ตัว เพราะต้องแบ่งเวลามาสอนลูกศิษย์ ในช่วงแรก
สมชาย จึงแอบสมน้ำหน้า
“สมพงษ์ นี้โง่จริงๆ เสียเวลามาสอนคนพวกนี้ จนตัวเองหาปลาได้น้อยลง ไม่เหมือนเขาไม่ต้องมาเสียเวลา ยังคงหาปลาได้วันละ 100 ตัว
เหมือนเดิม”
เวลาผ่านไป สมพงษ์ เริ่มมีลูกศิษย์ เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จาก 10 เพิ่มเป็น 100 และหลายร้อยคนในที่สุด ทุกๆ วัน ลูกศิษย์ทุกคน ก็ทำตามข้อตกลง ตามสัญญา ทุกคนตกปลาได้ 100 ตัว ก็จะนำปลา 1ตัว ไปให้ครอบครัวของ สมพงษ์
หลายเดือนผ่านไป
ได้เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นกับ สมชาย และ สมพงษ์ จนทำให้ทั้ง 2 ต้องไปนอนรักษาตัวที่ โรงพยาบาล หลายสิบวัน
สมชาย กับ สมพงษ์ จากที่เคยตกปลาได้วันละ 100 ตัว เอาไปขายนำเงินมาเลี้ยงครอบครัว
วันนี้กลับออกไปหาปลาไม่ได้เหมือนเดิม
แต่ สมพงษ์ กลับไม่ได้ทุกร้อนอะไรเลย
เพราะถึงเขาจะไม่สามารถ
ไปตกปลาได้อีก ทุกๆ วัน ที่ลูกศิษย์ของ สมพงษ์ ออกไปตกปลา ครอบครัวของ สมพงษ์ ก็ยังคงมีปลาไว้กิน และขาย นำเงินมาเลี้ยงครอบครัว ไม่ว่าวันนี้ สมพงษ์ จะอยู่หรือไม่ก็ตาม
“ไม่สำคัญว่าคุณจะเก่งแค่ไหน แต่มันสำคัญที่ วันนี้ คุณได้สอนให้ใคร รู้วิธีตกปลาเหมือนคุณบ้าง”
